Aktualnie kilku członków sekcji prowadzi badania nad postrzeganiem natury i zjawiskiem bambinizmu (ang. Bambi Syndrome) wśród najmłodszych. Wyniki naszej pracy zostaną opublikowane.
Ale czym w ogóle jest bambinizm?
Jest to stosunkowo nowy termin w nauce. W skrócie to zjawisko postrzegania dzikich zwierząt, zwłaszcza dużych ssaków (tzw. „charyzmatycznej megafauny”), jako „biednych”, bezbronnych i wymagających naszego wsparcia istot. Syndrom ma pewien wydźwięk również w wyraźnym sprzeciwie wobec zabijania niektórych gatunków zwierząt. Jednocześnie sprzeciw ten jest niewielki lub nie ma go wcale w odniesieniu do cierpienia organizmów odbieranych jako mniej pożądane, lub wstrętne (takie jak np. pająki czy węże), bądź zwierząt hodowlanych nawet, gdy hodowla wiąże się ze znacznie większym bólem niż w przypadku choćby pozyskiwania zwierzyny łownej.
Nazwa syndromu wzięła się od Disney’owskich filmów animowanych o tytułowym Bambim. Zjawisko to jest na stałe zakorzenione w kulturze zachodniej. Czasami niestety prowadzi do niewłaściwych zachowań w dobrych intencjach, jak np. zabieranie z lasu koźląt saren czy małych zajączków (tak naprawdę w zdecydowanej większości przypadków – gdy zwierzę nie jest np. ranne – nie potrzebują one naszego wsparcia! Gdy szukasz informacji co zrobić, gdy spotkasz dzikie zwierzę, odsyłamy do artykułu na stronie Lasów Państwowych). Zjawisko objawia się pewnym wyidealizowanym postrzeganiem przyrody. Ma to swoje źródła w braku bezpośredniego kontaktu ze światem przyrody, wręcz alienacji od niej, i przejmowaniem wyobrażeń o tym jak funkcjonuje natura przede wszystkim ze świata wirtualnego. Zjawisko to wydaje się dotyczyć przede wszystkim mieszkańców dużych aglomeracji miejskich, których znajomość przyrody w znacznej mierze pochodzi z telewizji i internetu (Kollender i Zaber 2014).
Jako pierwszy badaniem opisywanego zjawiska zaczął zajmować się niemiecki uczony Rainer Brämer (1999).
W związku z powyższym, postanowiliśmy dowiedzieć się, w jaki sposób kreuje się sytuacja w społeczeństwie Polski. W tym celu przeprowadziliśmy badanie ankietowe na grupie prawie 400 dzieci w wieku 7-15 lat (uczniowie szkół podstawowych miasta Poznań), a następnie porównaliśmy ją z sytuacją w Niemczech oraz badaniami przeprowadzonymi w Peru. Naszym celem było zbadanie wpływu aspektów geograficznych i kulturowych na postrzeganie przez uczniów świata przyrody.
Źródła dla zainteresowanych:
Brämer, R. (1999). Das Bambi-Syndrom: vorläufige Befunde zur jugendlichen Naturentfremdung. Inst. für Erziehungswiss. der Univ. Marburg.
Hastings, A. W. (1996). Bambi and the hunting ethos. Journal of Popular Film and Television, 24(2), 53-59.
